Как многие знают, в некоторых кавказских семьях принято выдавать девушек замуж в раннем возрасте. Так случилось и со мной - после девятого класса меня выдали замуж за человека, которого я практически не знала. Эта глава моей жизни длилась около семи лет, но спустя это время наши пути разошлись.
Я не хочу вдаваться в подробности или вспоминать этот период, потому что самое ценное и прекрасное, что у меня
есть,
— это мои дети. Они стали для меня настоящим подарком жизни и смыслом всего. Все, что я помню и хочу помнить из того
времени, это их рождение, их улыбки и наша с ними связь. Именно они делают меня сильной и дают вдохновение овигаться вперед
Çoxlarının bildiyi kimi, bəzi qafqazlı ailələrdə qızları erkən yaşda evləndirmək adətdir. Bu mənim də başıma gəldi - doqquzuncu sinifdən sonra praktiki olaraq tanımadığım bir adamla evləndim. Həyatımın bu fəsli təxminən yeddi il davam etdi, lakin bu müddətdən sonra biz ayrı yollarımıza getdik.
Mən təfərrüatlara varmaq və ya bu dövrü xatırlamaq istəmirəm, çünki ən qiymətli və gözəl şey mən
have is
— bunlar mənim uşaqlarımdır. Onlar mənim üçün həyatın əsl hədiyyəsi və hər şeyin mənası oldu. O vaxtdan xatırladığım və xatırlamaq istədiyim tək şey onların doğulması, təbəssümləri və onlarla əlaqəmizdir. Məni güclü edən və irəli getmək üçün ilham verənlər onlardır.